[8 Mieczy] Arch'go't z klanu Trzech Czaszek

Arch'go't z klanu Trzech Czaszek

Takson/Rasa (zależne od systemu): Ork
Wiek: 37 wiosen
Wzrost: 190cm
Waga: 87kg



Statystyki (uzupełnia Demiurg!)

Siła:
Zwinność:
Wytrzymałość:
Intelekt:
Urok osobisty:



Wyposażenie: Szamański ubiór, czapko-hełm z głowy wilka, cztery małe totemy przy pasie, duży kawał drzewa z wypalonymi symbolami (tak, to jest broń), sandały



Kraina - dla mnie dowolne, gdzie mnie rzucicie tam będzie



Biografia

Przemierzam lasy i stepy już od siedemnastu wiosen. Uzdrawiam każdego kto tego potrzebuje. Nie wiem sam dlaczego. Większość istot które mnie widzą - uciekają. Moją zdolność do komunikacji podtrzymują głównie rozmowy z duchami. I to od jednego Ducha się zaczęło.

Osiemnaście wiosen temu, w śnie widziałem Go. Olbrzmi, z lśniącym futrem i dumnym, dzikim spojrzeniem. Dał znak, tak jakby przed nim stało jego stado, aby ruszyć. Pobiegłem. Błysk. - Wstawaj, już czas - głos Starszego. Nadszedł czas próby. W Klanie nie przypadała ona na którąś z kolei wiosnę. Była niespodziewana.

W centralnej części osady zebrał się cały klan. Starszy stanął po środku, zaczął przemawiać. Lecz zamilkł po krótkiej chwili. Wyruszyłem poza wioskę nim on zakończył. Czułem jego obecność. Rzuciłem się do biegu, nie chciałem by stado czekało. Po trzech godzinach, usiadłem pod drzewem, na skraju lasu. Czułem zew, nadal. Lecz zamknąłem na chwile oczy.

Pod drzewem stał ktoś jeszcze. Przyodziany w wilcze skóry. - Jesteś jednym z nas. Stado wzywa, podążaj za wyciem - Powiedział, i znikł. Otworzyłem oczy. Słońce gasło za liną horyzontu.

Wilk zawył. Bez zastanowienie pobiegłem w stronę, z której do moich uszu dotarł dźwięk. Niemal całkowita ciemnosć lasu nie stanowiła przeszkody w moim szaleńczym biegu. Wolny. Czułem się wolny. Wolny od hierarchii klanu.

Wybiegłem na polane, która kąpała się w świetle wschodzącego księżyca. Na środku stały cztery monumentalne głazy. Oddech. Musiałem go złapać. Oparłem się o jeden z kamieni, ciężko dysząc.

- Usłysz nasz głos, dziki
Żywioł w czterech ciałach
Wołamy nasze stado
Wszystkich i każdego z osobna
Orły niebios
Wilki ognia
Niedźwiedzie ziemi
Węże wody
Usłyszcie! -
Kamienie zaczęły śpiewać, wtedy na polanie pojawił się On. Piękny, jak w moim śnie. Zawył. Odpowiedziałem.
Patrzałem wprost w jego oczy. Ruszyłem powoli w jego stronę. Patrzał się na mnie tym samym wzrokiem, co wcześniej.

Grzmot. Cztery pioruny uderzyły w kamienie.Stałem po środku. - USŁYSZ ZEW! - Niezliczone głosy krzyczały z każdej strony. Po chwili. Cisza. Znikł. Postać ze snu złapała mnie za ramie.
- Zaprawdę usłyszałeś zew. Twój klan porzucił już dawno szamańskie tradycje. Ciesze się, że usłyszałeś zew Stada.- Przemówił do mnie, był to ork, stary, długa siwa broda zdobiła jego twarz.
- O nic nie pytaj. Na tej polanie dowiesz się wszystkiego. Gdy będziesz gotowy, wyruszysz. - Powiedział, po czym, znikł.
- Duchy przodków Cię poprowadzą, Arch'go't. - Głos uniósł się na wietrze.

Spędziłem tam rok. Rozmawiałem z duchami i zwierzętami. Nauczyłem się wiele. Od działania poszczególnych roślin, przez zdejmowanie skóry ze zwierząt i tworzenia z niej ubrań, na opanowaniu mocy żywiołów kończąc. Minął rok. Ruszyłem.

Resztę wiedzy zdobyłem sam, podczas podróży. Któregoś dnia z obalonego drzewa wystrugałem cztery małe totemy. Każdy symbolizował jeden kamień z polany.

Po latach spędzonych na tułaczce, zbudowałem sobie malutki szałas, niedaleko leśnego traktu. Każdy, kto nie bał się mnie, mógł przyjść do mnie po pomoc. Nikomu nie odmówiłem leczenia, niejednokrotnie podczas leśnych spacerów znajdowałem rannego, którego leczyłem w moim szałasie. Otoczony przez duchy, kilka wilków które co jakiś czas przynosiły mi upolowaną przez nich zwierzynę i las, który był moim Domem. Prawdziwym Domem

Ja chcę orka. Zaklepuję. Ale nie będzie wielkiej pompy. Raczej wielka rozpierducha :< Pasi?
Otworzę Ci Wielką Ordę nawet ;<

LoL. Zapomniałem o perkach

Tańczący z Wilkami - przez dosyć długie życie w lesie i częsty kontakt z tymi dostojnymi zwierzętami masz wyczulone zmysły i lepszy refleks od niejednego orka. Bo nie jesteś tylko orkiem. Jesteś też wilkiem.

Dar języków - mimo wrodzonego upośledzenia lingwistycznego orków, Ty całkiem nieźle radzisz sobie ze Wspólnym, jako że kontaktowałeś się z wieloma istotami. Liznąłeś też trochę Królewskiego (język wspólny dla ludzi przypominający łacinę). A co a tym wszystkim idzie - całkiem szybko uczysz się nowych narzeczy i udaje Ci się to bez typowych dla orków potworków języków, w stylu: "Goszan być głodny i zły".

Odludek - lata spędzone w lesie uczyniły z Ciebie orka prostodusznego. Kontakt z wieloma szarościami tego świata (których na szczęście wśród orków nie jest aż tak wiele) męczy Cię dość szybko. Lubisz proste i jasne reguły - jak w wilczej sforze.