[8 Mieczy] Jarled

Personalia

Imię: Jarled
Nazwisko: Chłop nie posiada (jeszcze!)
Pseudonim/zawołanie: Brak, chyba że ktoś go wyzywa


Cechy fizyczne

Takson: Człowiek
Wiek: 17 wiosen
Wzrost: 168 cm
Waga: 65 kg



Statystyki (uzupełnia Demiurg!)

Siła:
Zwinność:
Wytrzymałość:
Intelekt:
Urok osobisty:



Wyposażenie:




Biografia:
Jarled, urodził się w jakiejś zapomnianej przez boga wsi. Jego pradziad, dziad i ojciec byli grabarzami, więc zgodnie z tradycją chłopak miał objąć fach po nich. Jarled już jako małe dziecko miał się gorzej od swoich rówieśników. Nie było dnia żeby chłopak nie słyszał różnych komentarzy pod jego adresem. A to ktoś twierdził że ze chłopak rozmawia ze śmiertką, a tu ktoś inny mówi że krew nieboszczykom spija. Takie już uroki bycia synem grabarza. Jego rodzina nie była zbytnio zamożna, bo ile osób musiałoby umrzeć aby grabarz zarobił na życie. Jarled był więc zmuszony chwytać się każdej możliwej pracy. A to czasami wychodek wyczyścił, a to chlew wysprzątał. Praca w wielu miejscach spowodowała że znał się trochę na wszystkim. Umiał jeździć konno, łowić ryby czy zbierać pomidory. Młodzian był też uważany za przeklętego. Już jako kilkuletnie dziecko wpadł do studni i cudem przeżył, pogryzły go wioskowe psy i mówiąc grubiańsko, nadzwyczaj często obsrywały go gołębie. Im Jarled był starszy, tym większe miał problemy. Gdy wypasał bydło, dwie krowy zagryzł wąż, gdy zwoził plony z pól, koń w jego wozie złamał nogę. Właściwie, cokolwiek się stało, cała wina spadała na Jarleda. Chłopak był więc nie tyle wioskowym głupkiem, co odmieńcem. Każdy mieszkaniec wsi wiedział że roznosił on zarazy, rozmawiał z diabołem i zamierzał wyssać duszę każdej osoby w wiosce. Mimo to chłopak zawsze starał się być uprzejmy, uczciwy i ogólnie być wzorem wszelkich cnót. Nie było to łatwe gdy ludzie albo cię unikali, albo wyzywali od grobokopów i wrzucali do gnojówki. Gdy chłopak trochę dojrzał, zaczął ignorować wyzwiska i nienawistne spojrzenia, nie zmieniło to jednak faktu że zawsze coś się psuło gdy on był w pobliżu. Żywot ten nie podobał się Jarledowi, jednak cóż mógł on zrobić? Nie miał majątku, nie miał nawet porządnego ubrania czy konia, żeby mógł opuścić spokojnie wioskę i ruszyć w świat. Kolejną przeszkodą w opuszczeniu wsi był strach. Chłopak nie znał innego życia, właściwie nie był dalej niż 5km od wsi. Jednak pewnego przesilenia letniego, gdy cała wieś od rana do nocy świętowała, strzecha któregoś domu zajęła się ogniem od iskier z ogniska. Ogień szybko się rozprzestrzenił po chatach wieśniaków, i pożar strawił kilka domostw. Oczywiście gdy płomienie zostały wygaszone, cała wina spadła na Jarleda który stał blisko domu który się pierwszy zapalił. Wieśniacy domagali kary dla Jarleda.
-Utopić go w jeziorze!- Wrzeszczał ktoś
-Łeb urżniemy diobłowi!- Grozili inni
-Domy niech odbuduje!- Wołali ci najłaskawsi
Ostatecznie zjawił się wójt, który zawyrokował
-Jarledzie... Wypierdalaj z wsi zarazo! Natychmiast!- No i biednych chłopczyna zaczął uciekać przed tłumem złych wieśniaków. Tak więc Jarled wędruje poprzez okoliczne pola i lasy, szukając nowego celu i walcząc o przetrwanie.

J. O Administracja w swej nieskończonej mądrości zdecydowała się zaakceptować tę kartę